“Ik voel me niet klaar om mijn partner te verlaten. Hoe kan ik mezelf intussen beschermen?” “Ik heb besloten om mijn partner te verlaten. Welke stappen moet ik ondernemen?” Zowel slachtoffers, daders als getuigen kunnen met een pak vragen zitten. Op zoek naar een antwoord op jouw specifieke vraag? Raadpleeg onze vragen en antwoorden.

Ik voel me niet klaar om mijn partner te verlaten. Hoe kan ik mezelf intussen beschermen?

Je gewelddadige partner verlaten, is niet de enige mogelijke oplossing. Je kan jezelf op verscheidene manieren beschermen in crisismomenten:

• Maak een lijst van nuttige telefoonnummers (hulpadressen, vertrouwenspersonen …) en leer deze eventueel uit je hoofd;
• Leg je kinderen uit hoe ze zich moeten gedragen in geval van geweld;
• Leer de eerste tekenen van geweld te herkennen;
• Hou wapens (bv. messen) ver uit de buurt van je partner;
• Bewaar kopieën van belangrijke documenten;
• …

Bij ernstig gevaar is de enige oplossing deze: ga weg en informeer iemand die je vertrouwt.

Aarzel niet om contact op te nemen met een hulpadres voor meer tips om jezelf te beschermen.

Ik heb besloten om mijn partner te verlaten. Welke stappen moet ik ondernemen?

Is de situatie bedreigend voor je gezondheid of zelfs voor je leven? Zijn je kinderen in gevaar? Gebeurt het geweld steeds vaker en wordt het intenser?

Een gewelddadige partner verlaten is een moeilijke keuze. Je hebt van die persoon gehouden, misschien hou je nog altijd van hem/haar. Maar de situatie waarin je zit is onaanvaardbaar en onhoudbaar. Je moet beslissingen nemen. Let op, een vertrek moet je goed voorbereiden! Je wil immers niet in een nog moeilijkere situatie terechtkomen dan voorheen. Twijfel niet om contact op te nemen met één van de hulpadressen om alle informatie te krijgen die je nodig hebt.

Maar: als er gevaar is, plan of niet, vertrek dan!

Enkele adviezen:

• Zodra je fysiek wordt aangevallen: ga naar een dokter (of de spoedgevallen) om de verwondingen te laten vaststellen en vraag een medisch attest waarop staat dat je werkonbekwaam bent (zelfs wanneer je werkloos, huisvrouw of -man bent, …);
• Maak een koffer klaar met enkele kleren, speeltjes voor de kinderen, geneesmiddelen, …
• Hou zoveel mogelijk bewijsmateriaal van het geweld bij, ook als je nog niet zeker weet of je ooit een klacht zal indienen. Bewijsmateriaal kan zijn: medische attesten, sms’jes, e-mails, …
• Als je vertrekt, vertrek dan liefst wanneer de gewelddadige persoon afwezig is. Breng een vertrouwenspersoon of de politie op de hoogte van je vertrek. Ga naar de plaats die je voorzien hebt (vluchthuis, het huis van iemand die je vertrouwt, …) en blijf niet alleen;
• Wanneer je beslist om weg te gaan bij je partner, ken dan je rechten (omtrent scheiding, ouderlijk gezag, alimentatiegeld, onderhoudsgeld, huishoudgelden, onderdak, uitzonderlijke kosten, inkomsten van OCMW en de verschillende instanties, dringende medische hulpverlening, werkloosheid, …). Maak een afspraak met iemand die je hierbij kan helpen: bijvoorbeeld in een justitiehuis of bij een centrum voor slachtofferhulp;
• Goed om te weten: het is niet omdat iemand zijn/haar domicilie verlaat, dat hij/zij niet het hoederecht over de kinderen kan krijgen. Het begrip ‘gezinsverlater’ bestaat niet meer!

Wat met mijn kinderen?

Bij geweld tussen partners zijn ook de kinderen vaak slachtoffers, al is het indirect (het geweld is niet rechtstreeks tegen hen gericht). In bijna de helft van de gevallen van partnergeweld is minstens 1 kind getuige van het geweld op een ouder. Getuige zijn van geweld kan even pijnlijk zijn als het zelf ondergaan. 40 procent van de kinderen die getuige zijn van partnergeweld, kampt met ernstige problemen.

Advies: Laat je kind psychologisch opvolgen. Bij de psycholoog kan je kind vrij praten over stresserende situaties en kan het zijn/haar gevoelens uitdrukken. Vraag raad of zoek hulp bij één van de hulpadressen. Zij zullen je zelf helpen of gepast doorverwijzen.

Wat als jij en je partner uiteengaan? Opgelet, zelfs wanneer het geweld erkend wordt, heb je als slachtoffer niet per definitie het volledige hoederecht over de kinderen. Het is in principe mogelijk dat het systeem van co-ouderschap in werking treedt. Bereid je voor op die mogelijkheid. Win advies en informatie in bij een justitiehuis of bij een centrum voor slachtofferhulp.

Ik ben zelf een dader van partnergeweld.

In relaties waar geweld voorkomt, wordt het vaak door beide partners gebruikt. Conflicten of ruzies escaleren regelmatig en beide partners maken zich schuldig aan grensoverschrijdend gedrag. Het is een dynamiek geworden waarin je relatie vastzit.

Daarnaast zijn er ook gevallen waar de ene partner de andere domineert en terroriseert, zonder dat de ander iets terug doet.

Maak jij je soms schuldig aan kwetsende opmerkingen, bedreigingen, fysiek geweld … tegenover je partner? Je kan iets doen en je staat er niet alleen voor, durf te veranderen!

Neem contact op met één van de hulpadressen om je te helpen bij het opbouwen van gezondere en gelijke relaties. Bel bijvoorbeeld naar 1712.

Ik ben getuige van partnergeweld.

Je vriend(in), je buren, je ouders … geweld kan ook in je omgeving voorkomen. Slachtoffers zenden meestal een aantal (soms vage) signalen uit, in de hoop dat deze opgepikt worden. Vaak beginnen ze pas te praten omdat er iemand goed doorvraagt. De reactie van de omgeving is daarom heel bepalend voor het verdere gedrag van slachtoffers. Is deze niet gepast, dan kruipen ze vaak terug in hun schulp.

Toch reageren heel wat mensen niet als ze een vermoeden hebben van partnergeweld in hun omgeving. Omdat ze zich niet willen moeien in een privésituatie, omdat ze niet weten hoe te reageren, omdat ze denken dat het een taak is van professionelen … Die reactie is begrijpelijk, maar je helpt er het slachtoffer niet mee. Hier lees je hoe je best wél reageert.

Ben je minderjarig? Raadpleeg dan de vraag ‘Wat met mijn kinderen?’

Wil je meer weten over de mechanismen van partnergeweld? Lees dan de rubriek ‘Partnergeweld’.