Als een man dag in dag uit boeken met psychologische theorieën leest om zijn partner bij de minste scheet met zichzelf te confronteren en haar zodanig te manipuleren dat ze gelooft dat hij het beste met haar voorheeft, terwijl hij enkel haar gedrag naar zijn hand zet, dan is dat toch ook psychologisch geweld?

Toen ik om deze en ook andere redenen (zo werd ik manu militari uit bed gezet omdat ik er ondanks zwangerschapsmisselijkheid te lang in zou blijven) de moed had om – ondanks mijn prille zwangerschap – de relatie te verbreken, begon de hel pas echt.

Mijn ex en z’n ouders waren er rotsvast van overtuigd dat die baby niet op de wereld moest komen als we niet meer zouden gaan samenwonen. Ze hebben mij mentaal zó hard onder druk gezet om abortus te plegen dat ik, op de allerlaatste dag dat het wettelijk mogelijk was, toch gezwicht ben onder de loodzware druk die ze alle drie op mijn schouders hebben gelegd. Terwijl ik al alles voor dat kleintje had gekocht, omdat ik het zo graag wou: kleertjes, verzorgingsproducten, speelgoed, blauwe en roze champagneglazen om er een spetterende ‘gender reveal’ van te kunnen maken…

Toen ik in de week tussen het gesprek en de abortus uit pure wanhoop de echo van mijn kind online plaatste en smeekte mijn ex te overtuigen om me niet langer met m’n rug tegen de muur te zetten, kreeg ik honderden(!) haatreacties met de boodschap dat ik de vuile was binnen moest houden. Zogenaamde vrienden hebben me gedeleted en hij kreeg overal steunbetuigingen. De dag van de abortus zelf ging meneer zelfs zonder schaamte op enkele meters van de ingang ‘subtiel’ aanschuiven in een wachtrij voor een bankautomaat. Dit om te controleren of ik wel naar binnen ging, “om in geval van nood ondersteuning te kunnen bieden”. En alsof dát nog niet genoeg was, trof ik ten slotte een kleine maand na mijn abortus een publiekelijke post van hem aan waarin hij abortussen vergeleek met “kinky stuff zoals rape play” e.d.

Als je weet dat zijn moeder met een diploma als opvoedster in de sociale sector werkt, zich engageert voor projecten van HART boven HARD en wel gulle (fiscale aftrekbare) giften kan geven voor de arme kindjes in Senegal, terwijl mijn kind kost wat kost moest afgedreven worden omdat het in ‘slechte omstandigheden’ zou geboren worden, hoeft het geen enkel betoog dat dit ENORME krassen op mijn ziel zijn geweest. Ik weet dus als geen ander tot wat psychisch partnergeweld kan leiden! Zeker als de buitenwereld, die ik als laatste strohalm heb gebruikt, me voor een leugenaar aanziet.