Je wilt je niet moeien in een privésituatie. Je weet niet hoe je moet reageren. Je denkt dat dit eerder een taak is voor professionele hulpverleners. En daarom doe je niets… Je reactie is begrijpelijk, maar je helpt het slachtoffer alleen door iets te doen. Reageer dus altijd.
Luister
- Laat de persoon weten dat hij of zij veilig met jou kan praten en dat je meeleeft met hem of haar.
- Zoek een rustige locatie waar jij en je gesprekspartner je veilig voelen.
- Neem je gesprekspartner ernstig en luister zonder vooroordelen naar het verhaal. Zet je eigen standpunten opzij en dring je mening niet op.
- Durf af en toe stil te zijn. Dit geeft je gesprekspartner tijd om na te denken en zijn of haar gevoelens op een rijtje te zetten.
- Kijk af en toe naar de houding van je gesprekspartner. Deze zegt vaak meer dan woorden.
- Zorg dat je oogcontact maakt, maar blijf niet staren. Zo toon je dat je luistert.
- Als je iets niet begrijpt in het verhaal van je gesprekspartner, vraag er dan naar. Zo voelt deze zich begrepen.
- Bespreek samen welke oplossing hij of zij ziet zitten. Vaak wil de ander eerst zijn of haar hart luchten en niet meteen een oplossing zoeken
. - Respecteer de keuze van het slachtoffer om zijn of haar relatie voort te zetten. Adviseer wel om met een deskundige te praten over veiligheidsmaatregelen.
- Hou alle informatie vertrouwelijk.
- Wees niet ontmoedigd wanneer het slachtoffer terugkeert naar zijn of haar partner. Men heeft tijd nodig om uit een gewelddadige situatie te ontsnappen. Het duurt vaak ook lang vooraleer een slachtoffer professionele hulp zoekt. Heb geduld en blijf contact houden.
Praat
- Raad de persoon aan om te bellen naar het discrete
nummer 1712, de hulplijn voor alle vormen van geweld. - Raad het slachtoffer aan om professionele hulp te
zoeken. Het initiatief om de hulpverlening in te schakelen moet van hem/haar zelf komen. Dit kan lang duren, dus blijf herhalen dat professionele hulp nodig is. - Bel het noodnummer 112 (politie en medische hulp) bij
levensbedreigende situaties of wanneer hulpdiensten onmiddellijk moeten ingrijpen. De politie inschakelen is om nog twee redenen belangrijk. Ten eerste stelt dit een maatschappelijke norm: geweld wordt niet aanvaard in deze samenleving. Ten tweede bouwt het slachtoffer een dossier op voor als hij/zij ooit klacht neerlegt tegen zijn/haar partner.
Doe
- Bied praktische hulp aan, zoals vervoer of een bed. Of stel je achterdeur steeds open zodat de kinderen bij jou terecht kunnen als er thuis geweld uitbreekt.
- Weet je niet wat je moet doen? Neem dan contact op met 1712.
Hoe reageer je beter niet?
- Doe nooit alsof er niets aan de hand is. Het slachtoffer krijgt dan het gevoel dat hij of zij niet bij jou terecht kan en isoleert zich.
- Minimaliseer het geweld niet. Zeg niet tegen het slachtoffer dat het allemaal niet zo erg is en dat het wel overgaat. Neem geweld altijd ernstig.
- Wees voorzichtig met wat je belooft. Je kan beloven dat je niets doorvertelt aan buren en familie. Maar dat je niets tegen hulpverleners zegt, kan je niet garanderen.
- Geef niet zomaar het advies om weg te gaan bij de partner. Het slachtoffer moet het zelf willen en er klaar voor zijn. Bovendien kan deze reactie ertoe leiden dat het slachtoffer zich onbegrepen voelt en zich nog meer isoleert. De partner verlaten is allesbehalve evident voor slachtoffers.
- Kies niet te expliciet partij voor een van de partners. Dat geeft de ander het gevoel dat er een blok tegen hem of haar gevormd wordt en dat kan het geweld verergeren.
Hoe reageren als iemand pleger is van partnergeweld?
- Het is geen goed idee om de pleger te beschuldigen en ongenuanceerd de les te lezen. Dit brengt meestal niet veel op. Bovendien zijn sommige plegers van partnergeweld echt gevaarlijk. Als je de pleger goed kent, kan je hem/haar uiteraard wel op zijn/haar gedrag aanspreken.
- Zeg dat dit gedrag niet normaal is.
- Zeg dat je het geweld verwerpt, maar niet hem of haar. Je bent er voor hem of haar.
- Moedig hem/haar aan er iets aan te doen en verwijs hem/haar naar professionelen die kunnen helpen.