Ilse V. werkt als thuisverpleegkundige. Daarmee werkt ze in een beroepssector waarin ongewenst seksueel gedrag door derden regelmatig voorkomt. Al twee keer ging een patiënt bij haar te ver.

Ilse: “Het eerste verhaal deed zich voor bij een ouder koppel waarvan de vrouw dementerende is. Op een dag belde ik aan en toen er niet meteen iemand de deur opendeed, keek ik door het venster naar binnen. De man zag me en kwam opendoen terwijl zijn broek nog open stond. Op het moment zelf heb ik er niet echt iets van gezegd want ik bevond me uiteindelijk in de privésfeer van die mensen maar toen ik er achteraf iets over zei tegen enkele collega’s, bleek dat zij al hetzelfde hadden meegemaakt bij die mensen thuis.”

Hebben jullie toen iets ondernomen?
Ilse: “Het was heel onwennig. Uiteindelijk ben je daar als thuisverpleegkundige enkel om je job te doen. Ik vond het dan ook heel moeilijk om daar zomaar iets over te zeggen. Maar omdat we wisten dat hij zijn vrouw soms ook een oorveeg gaf en af en toe heel bazig kon zijn tegenover haar, hebben we het toch gerapporteerd. We hebben daarna vernomen dat het probleem opgelost is geraakt.”

Is het de enige keer dat je zoiets meemaakte?
Ilse: “Spijtig genoeg niet. Ik ga ook al jaren langs bij een alleenstaande man. Hij woont in een heel kleine studio en ik moet er vooral ’s avonds naartoe om te kijken of alles in orde is met hem. Vroeger was hij iedere keer porno aan het kijken toen ik aankwam. Daar bleef het niet bij, op de duur begon hij ook te masturberen. Ik heb hem meteen gevraagd om daarmee te stoppen.”

Hier reageerde je dus sneller?
Ilse: “Ja, omdat dit echt grensoverschrijdend was volgens mij. Hoe kan je professioneel te werk gaan, als een patiënt naast jou zit te masturberen? Dat gaat gewoon te ver. In het eerste geval was ik de buitenstaander, diegene die er als ‘derde’ op toezag. In het tweede geval was het grensoverschrijdend gedrag echt tegen mij gericht. Die man trok zich van niets of niemand iets aan. Uiteindelijk is hij er, na herhaaldelijk aandringen, mee gestopt.”

Ga je nog steeds op huisbezoek bij die man?
Ilse: “We moeten er nog altijd gaan. Ik heb het met mijn verantwoordelijke besproken omdat ik eerst echt niet terug wilde maar die man moet verzorgd worden, we kunnen er niet zomaar mee stoppen. Gelukkig kan ik er met mijn werkgever over praten. Mocht iemand mij ooit écht beginnen aan te raken, dan is het wel gedaan. Dan keer ik er nooit meer terug.”