Getuigenis kantoormedewerkster van het ziekenfonds

Ongepaste seksuele opmerkingen

“Het voorval speelde zich af in een kantoor waar meestal slechts een medewerkster aanwezig was. Een van de bezoekers gaf al meerdere malen aan dat hij haar zag zitten.  Hij maakte regelmatig opmerkingen en vroeg haar op den duur mee uit. De eerste keer lachte ze het weg maar toen het gedrag zich bleef herhalen, en hij bovendien ook vaker en vaker dronken verscheen, maakte ze hem duidelijk dat ze er niet mee gediend was en dat ze een vriend had.  De man handelde volgens een bepaald patroon: hij kwam steeds op dezelfde dag in de week langs. Daarom werd er na een tijdje gezorgd voor dubbele bezetting op die dagen, zo stond de medewerksters er niet alleen voor. We spraken ook af dat ze het iedere keer zou noteren als hij langskwam. We beslisten om de man erop aan te spreken als het gedrag zich zou blijven herhalen, maar hij moet iets hebben doorgehad want op een bepaald moment stopte het vanzelf.”

“Misschien had hij in het begin niet helemaal door dat zij het niet aangenaam vond en is die bewustwording er pas gekomen toen onze medewerksters besliste om heel kordaat te reageren. Misschien ook niet, we zullen het nooit helemaal zeker weten. Wat wel vaststaat, is dat we hem sindsdien niet veel meer zien. Al bij al is het dus goed afgelopen.”

“Er is de collega ook voorgesteld om in een ander kantoor te gaan werken, maar dat vond ze niet nodig. Ze kon er met haar man over praten en dat maakte het draaglijk voor haar. Ook haar leidinggevende heeft het niet weggelachen en contact met mij opgenomen. Die erkenning zal veel betekend hebben.”
“Een ander voorval speelde zich af in een kantoor waar meestal slechts een medewerkster aanwezig was. Een van de bezoekers gaf al meerdere malen aan dat hij haar zag zitten. Hij maakte regelmatig opmerkingen en vroeg haar op den duur mee uit. De eerste keer lachte ze het weg maar toen het gedrag zich bleef herhalen, en hij bovendien ook vaker en vaker dronken verscheen, maakte ze hem duidelijk dat ze er niet mee gediend was en dat ze een vriend had. De man handelde volgens een bepaald patroon: hij kwam steeds op dezelfde dag in de week langs. Daarom werd er na een tijdje gezorgd voor dubbele bezetting op die dagen, zo stond de medewerksters er niet alleen voor. We spraken ook af dat ze het iedere keer zou noteren als hij langskwam. We beslisten om de man erop aan te spreken als het gedrag zich zou blijven herhalen, maar hij moet iets hebben doorgehad want op een bepaald moment stopte het vanzelf.”

“Misschien had hij in het begin niet helemaal door dat zij het niet aangenaam vond en is die bewustwording er pas gekomen toen onze medewerksters besliste om heel kordaat te reageren. Misschien ook niet, we zullen het nooit helemaal zeker weten. Wat wel vaststaat, is dat we hem sindsdien niet veel meer zien. Al bij al is het dus goed afgelopen.”
“Er is de collega ook voorgesteld om in een ander kantoor te gaan werken, maar dat vond ze niet nodig. Ze kon er met haar man over praten en dat maakte het draaglijk voor haar. Ook haar leidinggevende heeft het niet weggelachen en contact met mij opgenomen. Die erkenning zal veel betekend hebben.”