Erik: “Ik werkte keihard, maar de schulden bleven zich opstapelen”

We waren nog jong en onervaren en kochten een huisje, maar ik was de enige die werkte om de lening af te betalen. Mijn vrouw werd er voor de tweede keer zwanger. Na drie jaar werd ons huis met zwaar verlies doorverkocht door de bank.

We verhuisden naar een huurhuis in zeer slechte staat in Mechelen. Daar werd mijn vrouw voor de derde keer zwanger, terwijl ik keihard werkte om alle schulden te dragen.

Er volgde een sociale woning in Vilvoorde, en nog drie zwangerschappen, waarvan eentje in een miskraam eindigde. Na enkele jaren kregen we een grotere woning. Wat ik echter niet snapte is dat ik 2.600 euro per maand binnenbracht, maar dat de schulden zich bleven opstapelen. Wanneer ik mijn vrouw erover aansprak, werd ik uitgekafferd. Toen we verhuisden, mocht ik niet mee.

Op last van de vrederechter werd ik buitengezet en mijn raadsman deed meer kwaads dan goeds. Aangezien ik in drie tot vier ploegen werkte, kreeg ik geen rechten over de kinderen, terwijl zij gewoon met onze vijf kinderen thuisbleef. Ik was dus dakloos met alle schulden en bijna de helft van mijn loon aan onderhoudsgeld. Nog geen week later kreeg mijn vrouw al centen van het OCMW.

Die echtscheiding, na dertien jaar huwelijk, was dus extreem pijnlijk. Doordat mijn ex-vrouw zowel de gemeenschappelijke als mijn persoonlijke rekeningen plunderde kon het onderhoudsgeld niet betaald worden en stuurde het OCMW me de laan uit. Gevolg: een nog grotere schuldenput. Pas na een lange zoektocht kreeg ik een sociale woning en werd er schuldbemiddeling opgestart. Ondertussen stookte mijn ex mijn kinderen tegen mij op en vroeg ze steeds meer onderhoudsgeld om drie keer per jaar op vakantie te kunnen.

Een nieuwe relatie ruïneerde me opnieuw. Ik verloor alles en wou een einde aan mijn leven maken. Ik slikte twintig zware Dafalgans met codeïne na elkaar, maar dankzij mijn hondje is deze zelfmoordpoging niet gelukt.

Het ergste was het opbiechten van dit alles aan mijn kinderen, maar nu is alles bijna goed gekomen. Momenteel ben ik al zes keer opa en ben ik ruim drie jaar gelukkig bij een nieuwe vrouw, we staan op het punt om te trouwen. Tegen haar ben ik honderd procent eerlijk geweest, en dankzij haar ben ik nu bijna opnieuw schuldenvrij.

Mijn moraal is dus: nooit opgeven, blijf vechten, want achter de horizon schijnt altijd de zon. Er is altijd wel iemand die in je gelooft, maar je moet wel eerlijk zijn tegen elkaar.